داخل سال ۲۰۰۵، جان فیلیپس، فضانورد ناسا آماجی ناراحت کنندهای را گزارش کرد: سررشته او در جایگاه فضایی بین المللی (ISS)، تبدیل کرده بود و کدر میدید. فیلیپس مثل قناری داخل معدن زغال سنگ بود (درون گذشته، معدنچیان قناری را همراه خود به معادن زغال سنگ میبردند. اگر پرنده ناگهان میمرد، به معنای رخنهی مدفوع مرگبار کربن مونوکسید بوسیله معدن حیات). ناسا شایعه فضانوردان دیگر را تک آزمایش قرار داد و اخذ که اکثر آنها دچار تغییرات مشابهی شده اند. درواقع، این طور به دیدن میرسید که تغییراتی داخل ساختار چشمان آنها رخ داده باشد. این معاینههای اولین فقط علائم اولیهی حقیقتی ناگوار بودند: پرواز فضایی بدن انسان را تبدیل میدهد. طبق مطالعهی جدید، این موضوع دربرگیرنده عدد فضانوردان نیز میشود.
درحالی که نیم قرن است بوسیله هوا عروج میکنیم، هنوز نادانستههای زیادی درمورد این موضوع وجود دارد که چگونه ریزگرانش بدن ما را تحول میدهد. ولی همان نعوظ که برای سفرهای کامل ترِ بازگشت مردمها به ماه و احتمالا فرستادن انسان به مریخ آماده میشویم، حالا بیش از هر زمان دیگری لازم است که این اثرات را تک معاینه قرار داده و راههایی برای کاهش آنها پدیدار کنیم.
شاید هیچگاه یک از اعضای بدن بوسیله وزنی مغز ازنظر آیندهی ما در فضا اساسی نباشد. اما مطالعهی جدید که به تازگی در روزنامهی Radiology منتشر شده است، نشان میدهد که عروج فضایی طولانی مدت ممکن است اساسا میزان مایعات را در مغز دگرگونی دهد. برابر نتایج این مطالعه، این موقعیت همچنین میتواند روی ظرفیت مغز اثر داشته باشد. به دید میرسد این تغییرات پس از بازگشت بوسیله زمین تداوم داشته باشد، بنابراین امکان پذیر است آسیب دائمیدرون معلول داشته باشد.چگونه تصعید فضایی مغز را تغییر میدهد
برای تجسسی جدید، پژوهشگران از عدد ۱۱ فضانورد (۱۰ مرد و یک زن) قبل و پس از سیر به ایستگاه فضایی بین المللی، اسکنهای MRI گرفتند. پژوهشگران پس از بازگشت فضانوردان از سفر فضایی، آنها را داخل فواصلی و به مدت یک سال تک پیگیری قرار دادند تا ببینند که آیا معلول کامل مدتی وجود دارد یا خیر.
اسکنهای MRI مغز یک فضانورد قبل و پس از سیر که مدال دهندهی انبساط رو به بالای حاشیه نویسیهای قدامی، میانی و فوقانی خلفی بطن جانبی است
نتایج نشان دهندهی این حیات که به دنبال حضور داخل فضا، انبساطی درون حجم مغز و مایع مغزی نخاعی عارض میدهد. منی مغزی نخاعی سهل وساده شفافی است که پرگیر مغز و نخاع را فرا اندوهناک است و به مراقبت از آنها دربرابر شوک کمک میکند. افزودن حجم مایع تا یک سال پس از بازگشت فضانوردان به زمین همچنان دیده میشد.لری کرامر از مرکز علوم بهداشت دانشگاه تگزاس در هیوستون و سخن سنجی اصلی این مقاله گفت:مقالههای مرتبط:سلامت گردشگران فضایی چگونه وجهه خواهد شد؟هوش مصنوعی چگونه میتواند به سلامت فضانوردان دستیار کند؟آیا خطر ابتلا به سرطان در فضانوردان بیشتر است؟چیزی که ما شناسایی کردیم که پیش از این کسی بااطلاع آن نشده بود، آن است که پس از پرواز درمقایسه با قبل از پرواز، افزایش برازنده توجهی داخل حجم مادهی سفید عدد دیده میشود. درواقع، انبساط مادهی سفید مسئول بیشترین افزایش در ظرفیت مغز و چیز ابکی مغزی نخاعی پس از تصعید است.
اسکنهای MRI همچنین تغییراتی را در غدهی هیپوفیز فضانوردان نشان میداد. این غده که به اندازهی یک بذر نخود است، عملکردهای حیاتی بدن را انتظام میکند؛ زیرا بیشتر غدد دیگر ترشح کنندهی هورمون را تحت کنترل دارد. بوسیله نظر میرسید که غدهی هیپوفیز فضانوردان خلال زمانی که تو هوا بودند، کوچک شده و هم ظرفیت و اندوه کشش آن کم شده بود. پژوهشگران معتقدند که این تغییرات با قرار دریافت در محیط ریزگرانش ارتباط دارد. داخل این محیط، گرانش دیگر درجهت پایین آوردن مایعات بدن عمل نمیکند بنابراین، مایعات امکان پذیر است به لفظ سر فضانوردان پخش شوند.
اسکنهای MRI عدد فضانوردان قبل و پس از سفر تغییراتی را داخل غدهی هیپوفیز نشان میدهد
خسارات پنهانی ریزگرانش: مطالعات گذشته نشان میدهند که گذراندن دورههای طولانی درون یک محیط ریزگرانش میتواند اثرات نامطلوبی روی مهارتهای حرکتی، تواناییهای شناختی و بینایی فضانوردان همچنین داشته باشد. همهی این اثرات ممکن است مربوط به تحول در حجم پول شدنی باشد که تو مغز شرکت کنندگان درون این وارسی دیده شد.
تذکر این نکته رادیکال است که یکی از دلایلی که چرا ما هنوز درمورد آسیبهای هوا روی بدن و عدد دانش کاملی نداریم، این است که در این زمینه پژوهش کافی انجام نمیشود تا به نتیجه گیری محکمیبرسیم. تاکنون مطالعات معدودی در این زمینه اجرا شده است و افت شرکت کننده در این نوع مطالعات بود دارد.
درون همین حین، پژوهشهایی نظیر پژوهش جدید، تنها چشم اندازی مرموز عرضه نمیکنند. چنین استینافهایی راهی به سوی کشف کردن روشهایی برای کاهش این اثرات نیز میگشاید. چنانچه دانشمندان بتوانند درمورد تأثیر ریزگرانش روی بدن انسان بصیرت بیشتری کسب کنند، احتمالا خواهند توانست راههایی درزمینهی نحوهی پیشگیری از پیامدهای منفی پروازهای فضایی روبرو کنند.
برای مثال، پژوهشگران مطالعهی متاخر ایجاد منبعی از گرانش جعلی را بخاطر کمک بوسیله برابر با این تغییرات با کاربرد از یک سانتریفیوژ بسیار بزرگ پیشنهاد میکنند. سانتریفیوژ دستگاهی است که در آزمایشگاهها استفاده میشود و جسم را حول پایه ثابتی میچرخاند و از این طریق نیروی قدرتمندی اعمال میکند. اما به جای صبر دادن لولههای آزمایش در سانتریفیوژ، افراد در آن قرار داده میشوند و این فقره آنها را مجبور میدرنگ بوسیله حالت نشسته فراغت گیرند. بوسیله گفتهی پژوهشگران، این روشها نیز میتواند روی زمین برای بیمارانی که دچار هیدروسفالی هستند، به فقره رود. هیدروسفالی وضعیتی است که در آن ابگونه تو مغز تجمع پیدا میبطی ء.
بیشتر بخوانید:در برخی بیماران کووید ۱۹، اختلالات عصبی ظاهر شده استتبدیل امواج مغزی به جملات بوسیله معاون هوش مصنوعیدوری گزینی اجتماعی؛ موعظههای فضانوردان در زمینه انزوا و قرنطینه خانگیبیوگرافی آلفرد وردن، فضانورد آپولو ۱۵ که هفته پیش در ۸۸ سالگی درگذشتفناوریهای خوانش و کنترل حافظه در راه هستند؛ جامعه آمادگی آنها را دارد؟
هزینه تحصیل داخل آلمان چقدر است؟